اثر درمانی پروپولیس بر لیشمانیا ماژور (mrho/ir/۷۵/er) در مدل حیوانی
Authors
abstract
زمینه و هدف : با توجه به اهمیت روز افزون لیشمانیوز در کشور ایران و آلودگی بیش از 17 استان از 30 استان بررسی های بیشتر روی روش های مختلف پیشگیری و درمان بیماری ضروری به نظر می رسد. امروزه داروهای متعددی در درمان لیشمانیوز جلدی بکار گرفته شده است. ولی با توجه به عوارض عدیده ناشی از مصرف این داروها و نیز مقاومت دارویی بخصوص در رابطه با داروهای شیمیایی، توجه بیشتر محققین را به داروها با منشاء طبیعی معطوف ساخته است. نظریه اثرات متعدد ترمیمی، درمانی و ضد میکروبی محصولات زنبور عسل، ترکیبات و مشتقات آن، در این تحقیق پروپولیس یا بره موم که حاصل فعالیت زنبور عسل بر روی گیاهان و عصاره و صمغ آنها می باشد پیشنهاد گردید. روش کار : این مطالعه از انواع مطالعات تجربی (experimental) بوده که در آن 4 گروه موش کوچک سفید آزمایشگاهی نژاد balb/c مورد مطالعه قرار گرفت که شامل گروههای: دریافت کننده انگل و دارو بصورت موضعی، دریافت کننده انگل و پایه دارو ( الکل اتیلیک 70%) به صورت موضعی، دریافت کننده انگل و درمان استاندارد با گلوکانتیم بصورت صفاقی و نهایتاً گروه دریافت کننده انگل (بدون هیچ مداخله ای) می باشد. آلوده کردن موشها با تلقیح 1/0 میلی لیتر سوسپانسیون که حاوی حدود 2 میلیون پروماستیگوت لیشمانیا ماژور سویه ایرانی (mrho/ir/75/er) بوده در قاعده دم موشها صورت گرفت. در گروه درمان دوره درمان موضعی 30 روز و سیستمیک با گلوکانتیم 14 روز (بصورت داخل صفاقی) بوده که داروی موضعی (لوسیون) مورد مطالعه روزی دوبار بر روی زخم مالیده شد و زخم ها به فاصله 2 هفته یکبار اندازه گیری شد. نتایج بدست آمده با استفاده از آزمون آماری anova و مقایسه میانگین ها با آزمون آماری lsd مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج : نتایج حاصل از بررسی نشان می دهد در شروع بررسی هیچ گونه اختلاف معنی داری در بین گروهها مشاهده نشد (01/0p>). این آزمون اختلاف معنی داری را بین میانگین قطر زخمها پس از درمان گروههای تحت درمان با عصاره بره موم و دیگر گروههای سه گانه شاهد نشان می دهد (001/0 p
similar resources
اثر درمانی پروپولیس بر لیشمانیا ماژور (MRHO/IR/75/ER) در مدل حیوانی
Background and Aim: Leishmaniasis is a parasitic disease transmitted by sand-flies. Seventeen out of the 30 Iranian provinces are contaminated. Although many therapeutic modalities have been suggested, no definite treatment for this widespread infection is available. Many drugs currently used for cutaneous leishmaniasis have their side effects and create complications-drug resistance, etc. This...
full textبررسی اثر درمانی سایتوکین IL22 بر زخم ناشی از لیشمانیا ماژور در موش BALB/c
Abstract Background and purpose: IL22 is the family member of IL10 created by Th17, Th22, NK cells and its role has been recently demonstrated in protection and innate defense mechanisms, control of bacterial and viral infection, homeostasis and tissue repair. This research investigated the impacts of Il22 treatment on lesion originated from L-major in BALB/c mice. Materials and methods: Tw...
full textاثر لوامیزول بر مهار لیشمانیا ماژور در موش BALB/c
Background and purpose: The infection of Leishmania major in BÂLB/c mice can be visceralized if no treatment is administrated. The mamalian host cells are macrophages that are responsible for ingestion and killing of the parasites. Since leishmaniasis is an immunosuppressive disease, it has been shown that levamisole acts as an immuno-potentiator agent, attempts were made to study the effe...
full textبررسی تاثیر امواج مستقیم الکتریسیته بر viability لیشمانیا ماژور در محیط کشت و مدل حیوانی
لیشمانیوز، طیفی از بیماریهای بالینی مختلف است که توسط گونه های جنس leishmania ایجاد می شود. حداقل 20 گونه از این جنس می تواند توسط پشه های خاکی به انسان، میزبانان مختلف اهلی و وحشی منتقل شود و ایجاد لیشمانیوز جلدی، منتشره، جلدی - مخاطی و احشایی بنماید. عامل لیشمانیوز جلدی یا سالک در ایران، گونه های l.tropica و l.major می باشد.با توجه به اهمیت بیماری لیشمانیوز و اندمیک بودن آن در بیش...
15 صفحه اولاثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین
Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...
full textاثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین
Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...
full textMy Resources
Save resource for easier access later
Journal title:
مجله دانشکده بهداشت و انستیتو تحقیقات بهداشتیجلد ۶، شماره ۳، صفحات ۱۹-۲۶
Keywords
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023